Omur kitabim…

Omur kitabimi qarsima qoyub,

Butun  sehifeleri  vereqleyirem.

Baxdiqca kitabdan son sehifelere…

Gozlerden yas axir,cox kovrelirem..

Evvelden baxiram ilk sehifelerde,

Usaqliq illerim yadima dusur.

Bezen baxdiqca men her setirlere

Inan goz qiyilir,dodaq surusur.

Usaqliq illerim maraqla kecib

Omrumun en gozel caglari olub.

Heyata goz acib baxdigim o gun,

Onuncu sehifede kitabda durub

Ellerim titreyir her vereq uste.

Gah bagliyiram men,gah da aciram..

Bilmirem bu menim heyatim deyil?

Niye oz heyatimdan men cox qaciram?

Nedense kitabin yari hissesi,

Menim heyatimin keder illeri…

Ele gunlerimde var bu kitabda,

Inan unutdurar,qemli illeri.

Artiq heyatimda yeni biri var.

100cu sehifede durur bu cumle

Men seni sevirem,senle hayat var

Yazilib sehifede cumle be cumle..

Artiq sehifelere baxa bilmirem,

Kitabin sonlari kederle dolub

Bunlarin kederle dolma sebebi..

Menim heyetimda sensizlik olub.

Axirdan onuncu sehifede durur..

Heyatin ozlemlik,sensizlik cagi

Istedim men cirim bu sehifeleri

Evvelden onuncu sehife var axi

memmedovaybeniz tərəfindən ŞEİRLER.. kateqoriyasında dərc edildi

Bir şərh yazın